Music hall

Muzika halo (angle Music hall) estas speco de populara brita teatra distro kiu estis populara en la jaroj de 1850 ĝis 1960, kaj inkluzivis miksaĵon de popularaj kantoj, komedio, specialaj prezentoj kaj varia distro. La esprimo estas derivita de la speco de teatro aŭ loko kie tia distro okazis. La brita Muzika halo estis simila al la usona vodevilo, kiu inkluzivas ekscitajn kantojn kaj komikajn skeĉojn, dum en Britio la esprimo "vodevilo" estis atribuita al la speco de distro destinita por la laborista klaso, kio estis nomita en Usono "burleskaĵo".

La Muzika halo kreskis en tavernoj dum la 1830-aj jaroj, kaj iĝis pli kaj pli populara inter la spektantaro ĝis tia mezuro ke dum la 1850-aj jaroj, tavernoj estis disfaligitaj en favoro de la muzikejoj de muzik-haloj kiuj malfermiĝis en ĝiaj lokoj. Tiuj teatroj estis plejparte dezajnitaj tiel ke homoj povis konsumi manĝaĵon kaj alkoholon kaj fumi tabakon ene de la halo kie la spektakloj okazis. Tiu speco de distro estis iom diferenca de la konvencia teatro, kiu sidigis la spektantaron en kabinoj, kun la drinkejo aparta.

En la meza 19-a jarcento tiu distro kreis mendado je allogaj novaj popularaj kantoj. Kiel rezulto, profesiaj kantverkistoj estis rekrutitaj por disponigi la muzikon por amaso da stelprezentistoj, kiuj inkluzivis Marie Lloyd, Dan Leno kaj George Lyburn inter aliaj. La muzika halo ne adoptis unikan stilon propran, sed enhavis prezentojn de ĉiuj formoj de distro. Imitistoj (kaj viraj kaj inaj), "leondistro", pantomimo kaj impresionistoj, trampolinaj riskaktoroj kaj komikaj pianistoj estis nur kelkaj el la multaj specoj de distrospektantaroj povis trovi ĉe spektakloj de muzika halo dum la venontaj kvardek jaroj.

En 1907, la Muzika halo en Londono iĝis la sceno de grava industria lukto inter la artistoj kaj scenejistoj kaj la teatraj direktistoj, kiu finiĝis en striko. La haloj estis reakiritaj ĝis la komenco de la Unumondo-Milito, kaj kutimis enscenigi bonfarajn okazaĵojn por helpi la militinveston. La spektakloj de la muzika halo daŭris eĉ post la milito, sed perdis siajn popularecon al ĵazo, svingo kaj ĵazbanda danca muziko. Licencaj restriktoj ankaŭ estis ŝanĝitaj kaj drinkado en la haloj estis malpermesita. Nova speco de distro alvenis, larĝa kaj varia, kaj multaj el la musika-halaj artistoj ne sukcesis fari la transiron. Kun bildigo de malnovmoda distrado kaj kun fermo de multaj salonoj, la muzik-halo ĉesis ekzisti kaj cedis lokon al diversaj aliaj specoj de distraĵo.